Τσιμπούρια στις κότες και στο κοτέτσι: Αντιμετώπιση & εξολόθρευση!

Ακούγεται τρελό διότι τσιμπούρια κολλάνε συνήθως τα σκυλιά και οι γάτες. Όμως εγώ το συνάντησα στο δικό μου κοτέτσι και ομολογώ πως δεν θα περίμενα ποτέ μια τόσο βαριά προσβολή πάνω στις κότες απο αιμοδιψή τσιμπούρια. Το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό απο όσο ακούγεται και χρίζει άμεσης αντιμετωπισης διότι τα τσιμπούρια πέρα απο το αίμα που πίνουν φέρουν επάνω τους δεκάδες μικρόβια και κολλητικές ασθένειες.


Το τσιμπούρι βυθίζει σχεδόν το μισό σώμα του εντός του δέρματος της κότας και ρουφά ατελείωτα αίμα. Όμως λόγω του ότι μπαίνει μέσα στο δέρμα, μπορεί να μεταδώσει στο αίμα τα μικρόβια που κουβαλάει. Οι κότες προσπαθούν να τα αντιμετοπίσουν με το ράμφος τους, όμως αυτά είναι πονηρά και θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί.

ΕΙΚΟΝΑ Κότες κάνουν αμμόλουτρο για να καθαρίσουν το δέρμα τους

Καταρχάς είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να εμφανιστεί το καλοκαίρι και συνήθως τις ζεστές εποχές του χρόνου. Σε μένα εμφανίστηκε άνοιξη και έκανα μήνες μέχρι να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει στο κοτέτσι μου. Σε έναν έλεγχο που έκανα στις κότες για ψείρες, κοίταξα γύρω απο τα μάτια, μετά στις φτερούγες και ανάμεσα απο του μπουτάκια. Ήταν σχεδόν τρελό αυτό που είδα στις κότες μου. Στις φτερούγες στα μπούτια και σε άλλα μέρη του σώματος υπήρχαν μάυρες κουκίδες όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας, ενώ σε μερικά σημεία βρισκόταν και μεγαλύτερα τσιμπούρια σε μέγεθος.

Μόλις είδα στα κοτοπουλάκια μου αυτό το πράγμα μου ρθε να σκάσω. Τα πουλάκια μου τα είχα και πως τα είχα και τώρα θα τα έχανα απο τσιμπούρια; Αυτό σκέφτηκα την πρώτη στιγμή. Αρχικά πήρα ένα τσιμπιδάκι (ναι το έκανα και αυτό) και έκατσα και ξερίζωσα ένα ένα όλα τα τσιμπούρια. Όμως μετά απο μέρες ξεφύτρωσαν καινούργια και απογοητεύτηκα. Έτσι λοιπόν έτρεξα στον κτηνίατρο και αγόρασα ειδικό σπρέι που μου πρότεινε. Ήταν το pubex της tafarm.

Μόλις φτάνω στο κοτέτσι με το φάρμακο πέρνω τα μικρά πουλιά και τις κότες και ρίχνω κατευθείαν το σπρέι. ΄Μόλις έριξα το φάρμακο σε όλα τα κοτόπουλα τις κότες, τον κόκορα και το κοτέτσι ηρέμησα και πίστευα πως όλα τελείωσαν. Πήγα την επόμενη μέρα να δω αν ψωφησαν τα τσιμπούρια και αν καθάρισαν οι κότες (κάτω απο τις φτερούγες και στα μπούτια) και τι να δώ. Το δέρμα είχε σοβαρούς τραυματισμούς με αίμα και πύον. 'Ηταν σοκαριστική είκονα. Πέρνω ένα ενα τα πουλιά και όλα είχαν πάθει εγκάυματα δευτέρου βαθμού απο το φάρμακο. Επειδή ψάξασα τα πουλιά με σπρέι απο κοντινή απόσταση το σπρέι έκαψε το δέρμα και δημιουργήθηκαν σοβαρές πληγές.

Να αναφέρω πως ολα τα τσιμπούρια σκοτώθηκαν επάνω στο δέρμα και σε λίγες μέρες έπεσαν σαν σπυράκια.

Έτσι λοιπόν το πράγμα σοβάρεψε ακόμα περισσότερο και ξεκίνησα θεραπεία σε όλα τα πουλιά με betadine κάθε πρωί βράδυ. Οι μεγάλες κότες που ψέξασα συνήλθαν πιο γρήγορα και οι πληγές επουλώθηκαν. Τα δε μηνών κοτοπουλάκια συνήλθαν μετά απο μεγάλο διάστημα.

Μετά απο αρκετό καιρό λοιπόν αν και τα πουλιά επαθαν τέτοια ζημιά πίστεψα οτι το φάρμακο έκανε δουλειά και τα τσιμπούρια εξαφανίστηκαν. Όμως προς μεγάλη μου έκπληξη στον έλεγχο είδα οτι υπήρχαν μεγαλύτερα τσιμπούρια και το δέρμα ήταν όλο κοκκινίλες και τραυματισμούς.

Δεν μπορούσα να εξηγήσω το που έχουν φωλιά αυτά τα τσιμπούρια και δεν τα έπιασε το φάρμακο. Πήγα λοιπόν ένα βράδυ στο κοτέτσι για να δω αν οι κότες είχαν τσιμπούρια. Έμεινα μόλις είδα στα πόδια τους τα τεράστια τσιμπούρια που ήταν κατακόκκινα και φουσκωμένα απο το αίμα. Τόσο μεγάλα τσιμπούρια δεν έβλεπα στις κότες τη μέρα. Έτσι σκέφτηκα ότι είναι φωλιασμένα κάπου κοντά. Κάπου πολύ κοντά. Έψαξα κάθε χαραμάδα της κούρνιας και εκεί που σηκώνω ένα σάπιο σιδερένιο κομμάτι (εκεί που πατάγαν οι κότες για να κοιμηθούν) βλέπω μια φωλιά με χιλιάδες δεκάδες μικρά τσιμπούρια και δεκάδες μεγάλα γεμάτα αίμα. Μόλις αντικρίζω αυτο το πράγμα χωρίς δεύτερη σκέψη πέρνω όλες τις κότες μακρία απο το κοτέτσι μέσα στη νύχτα.

Η κούρνια ήταν μεταλλική 100% και μου ήρθε στο μυαλό ιδέα! Πέρνω οινόπνευμα και έναν αναπτήρα. Περιλούζω όλη την μεταλλική κατασκευή με οινόπνευμα και ρίχνω σχεδόν μισο μπουκάλι μέσα στο κούφιο σίδερο που είχαν φωλιά τα τσιμπούρια. Ανάβω φωτιά και το σίδερο έπιασε τέτοια θερμοκρασία που ζεστενώσουν στα 5 μέτρα! Δεν έμεινε τίποτα ζωντανό μέσα στη κούρνια. Να αναφέρω πως το κοτέτσι ήταν τσιμενταρισμένο δεν υπήρχαν πουθενά ξερά χόρτα για να αρπάξει φωτιά.

Απο τότε το κοτέτσι μου δεν ξαναπροσβλήθηκε απο τσιμπούρια ούτε και απο ψείρες διότι οτι σπόρος υπήρχε τότε ΚΑΗΚΕ στη φωτιά. Αντιθέτως όσες φορές έκανα καταπολέμηση με φάρμακα οι ψείρες ξανα εμφανιζόταν μετά απο λίγο καιρό.

Αυτή ήταν η εμπειρία μου και ελπίζω να σας φάνηκε χρήσιμη!

Ελληνικές Κότες