Το κουνάβι μπαίνει μέσα στο κοτέτσι και δεν αφήνει τίποτα ζωντανό! Είναι το πιο αιμοβόρο ζώο, και μπορεί να σκοτώσει δεκάδες κότες, χωρίς να φάει ούτε μια! Τις πνίγει απο ένστικτο και τις αφήνει όλες νεκρές. Όλοι όσοι έχουμε κότες, έχουμε ζήσει μια τέτοια εμπειρία με κουνάβι. Τις περισσότερες φορές είχαμε πολλές απώλειες, άλλωτε πάλι όχι. Το μόνο που δεν θέλουμε είναι να τις θυμόμαστε. Ωστόσο η ιστορία με το κοτέτσι του Γιώργου ήταν σαν κομμάτι κινηματογραφικής ταινίες, και θα την διαβάσουμε σήμερα εδώ στο blog Ελληνικές Κότες.
Γράφει ο Γιώργος...
Να σας πω και εγώ την δικιά μου εμπειρία. .Ένα βράδυ μπήκε μέσα που λέτε το κουνάβι και από λάθος δεν τις είχαμε κλείσει και μας "καθάρισε" 9 κότες που μεγάλωσα με μεγάλη φρόντιδα. Μετρώντας τες κατάλαβα ότι έλειπαν 2 ψάχναμε, ψάχναμε τίποτα....υποθέσαμε ότι έφυγαν από τον φόβο τους και δεν δώσαμε συνέχεια..την επόμενη ημέρα λέει η μάνα μου να αφήσουμε την πόρτα που ενώνει την αυλή και το κήπο με τις κότες αφήνοντας τον σκύλο ράτσας Γερμανικό Ποιμενικό να μπαινοβγαίνει μέσα με ότι κότες είχαν απομείνει κλειστές στο κοτέτσι...
Που λέτε κατά τις 5:30 τα χαράματα ακούμε ένα ουρλιαχτό από τον κήπο..σηκωθήκαμε έντρομοι όλοι μας να δούμε τι έγινε...μαντέψτε...ο σκύλος έκατσε κάτω από τον τοίχο που μπήκε την προηγούμενη βραδιά και μόλις μπήκε πήγε να το αρπάξει και ανέβηκε σε ένα ελαιόδεντρο που έχουμε..το ουρλιαχτό που έβγαζε ήταν επειδή αισθανόταν απειλή...το είχε στριμώξει όπως ο σκύλος την γάτα και δεν το άφηνε να κατέβει...τελικά ο πατέρας μου πήρε ένα ξύλο και το χτύπησε δυστυχώς μέχρι θανάτου μιας και ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει..έπεσε κάτω το άρπαξε ο σκύλος και το κάνε μεζέ :P αλλά το πονηρό έκανε το ψόφιο και πήγε να φύγει....έλα όμως που το ξανά άρπαξε ο σκύλος και το καθάρισε μια και καλή..αυτά από εμένα και πάντα προσοχή...!!!
Έχω και εγώ να πω και εγώ μια πραγματικά σοκαριστική ιστορία με κουνάβι...
Έχω ζήσει και εγώ μια παρόμοια εμπειρία φίλε μου. Παλιά στα χωριά, οι κότες είχαν ανεκτίμητη αξία. Δεκαετίες τώρα πίσω, σε ένα ορεινό χωριό της Ευρυτανίας, ήταν η μια γιαγιά, και είχε ένα κοτέτσι στο κελάρι κάτω, δίπλα απο τις γίδες. Το κοτέτσι ήταν τελείως κλειστό με μια ξύλινη πόρτα. Μια μέρα λοιπόν, μέσα στα άγρια χαράματα, ακούγεται ένας τεράστιος θόρυβος. Κακαρίσματα απο κότες, λες και γινόταν μάχη. Αμέσως έτρεξε η γιαγιά, μόλις πλησίασε έξω απο το κοτέτσι, κατάλαβε τι συνέβαινε. Κάτι μπήκε στο κοτέτσι και έτρωγε τις κότες. Ξέρετε τι τρόμος την έπιασε, να χαθεί μια περιουσία μέσα σε μια νύχτα. Άνοιξε λοιπόν την πόρτα απο το κοτέτσι και κλειδώθηκε μέσα....
Όπως ακριβώς συμβαίνει στις ταινίες, έγινε πραγματική μάχη μέσα. Η γιαγιά βγαίνει λίγη ώρα μετά καταματωμένη. Τι έγινε την ρώτησαν; Το σκότωσα απάντησε. Αυτό που είχε συμβεί ήταν σχεδόν απίστευτο. Η γιαγιά έπιασε το κουνάβι με τα χέρια της και το έπνιξε. Φυσικά με τα δόντια και τα νύχτα του την τραυμάτησε, όμως το σκότωσε. Όπως λέγαν οι παλιοί, αμα γλυκαθεί με κρέας θα ξανα ρθεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να γλιτώσουν οι κότες. Έτσι και η γιαγιά δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να το αφήσει να φύγει ζωντανό. Όσες κότες πρόλαβε να σκοτώσει τις έσφαξαν για φαγητό.
Αυτή είναι μια ιστορία με κουνάβι, απο τις παλιές εποχές. Αποτελεί ένα διαχρονικό εχθρό, όμως τότε ήταν αλλιώς τα πράγματα. Το κουνάβι την τότε εποχή ήταν επικυρηγμένο. Για κάθε κουνάβι που σκότωνε ένας χωρικός πληρωνόταν. Η γούνα του κουναβιού και της αλεπούς τότε είχε μεγάλη αξίας. Φύλαγαν μέσα στο δάσος για να σκοτώσουν ένα κουνάβι και να πληρωθούν. Τώρα πλέον θανάτωση των φυσικών εχθρών του τα κουνάβια έχουν φτάσει να κυκλοφορούν μέσα στις πόλεις. Δεν λέω οτι δεν πρέπει να υπάρχουν, αλλά εχει χαθεί η ισσορροπία στη φύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου