Που μπορούμε να βρούμε αυθεντικές ντόπιες κότες;

Οι ντόπιες κότες είναι ανθεκτικές στις ασθένειες, έχουν έντονο το ένστικτο της κλώσσας και κάνουν τόσο κρέας όσο και αυγά. Με τον όρο ντόπιες εννοούμε τις κότες που ζουν στην Ελλάδα πάνω από 100 χρόνια και έχουν προσαρμοστεί στο εγχώριο περιβάλλον μετά από πολλές γενιές αναπαραγωγής. Και όταν λέμε γενιές εννοούμε με κλώσσα - φυσική αναπαραγωγή - και όχι μέσα σε κλωσομηχανές. Διότι τότε αλλοιώνονται τα ένστικτα των πουλιών.

Το τελευταίο καιρό παρατηρείτε μια μεγάλη στροφή πολλών "κοτοτρόφων" στην προμήθεια ντόπιων κοτόπουλων και όχι υβριδίων ή άλλης ράτσας που κυκλοφορεί στο εμπόριο. Ψάχνουν σε κάθε γωνιά του internet αλλά και σε διάφορες φάρμες όμως δεν βρίσκουν και καμιά μπορεί να πέσουν θύματα απάτης εφόσον οι περισσότεροι έχουν υβρίδια και τα δίνουν για ντόπια. Ξέρετε στο βωμό του κέρδους θυσιάζονται πολλά πράγματα, και οι ντόπιες κότες είναι σίγουρα ένα από αυτά.

Μερικές φάρμες - επισκέψιμες και μή - εκτρέφουν ντόπιες κότες, όμως αυτές είναι παχιές, γεννάνε υπερβολικά πολλά αυγά, αρρωσταίνουν πιο εύκολα και το κυριότερο δεν κλωσσάνε. Ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή οι κότες έχουν υποστεί διασταύρωση με ιβρίδιο, όπως κότες πτηνοτροφείου και κοινές κότες που βρίσκουμε παντού γύρω μας. Μια τέτοια αλλιώση χαλάει το αίμα της ράτσας και τα χαρακτηριστικά των πουλιών δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Άλλος λόγος που τα πουλιά μπορεί να μην είναι καλά είναι η αναπαραγωγή μόνο μέσα σε μηχανές. Τα πουλιά δεν χάνουν το ένστικτο μέσα σε μια γεννιά δηλαδή αμα βάλουμε μια φορά κλωσσομηχανή αλλά πολλές φορές δηλαδή κάθε χρόνο. Μετά απο πολλά χρόνια τα πουλιά χάνουν πολύ έως τελείως το αίσθημα του κλωσσήματος και σίγουρα αυτό δεν είναι καθόλου καλό.

Οι ντόπιες κότες υπάρχουν ακόμα και μπορούμε να τις βρούμε σε πολλά χωριά. Εγώ προσωπικά πριν πολλά χρόνια έψαχνα σαν τρελός να τις βρώ. Και μια μέρα βρήκα μια γυναίκα που διατηρούσε κοτέτσι πολλά χρόνια, και μου είπε οτι βάζει μόνο κλώσσες και δεν έχει αγοράσει ποτέ στη ζωή της πουλιά του εμπορίου.

Φυσικά πήγα μια επίσκεψη στο κτήμα της και έπαθα την πλάκα μου! Αυτό που έψαχνα τόσα χρόνια το βρήκα εκείνη τη μέρα. Τη χιλιοπαρακάλεσα να μου δώσει μια κλώσσα μαζί με τα πουλάκια της και οτι θα της την πλήρωνα όσα και αν μου ζήταγε. Δέχτηκε και μάλιστα δεν τα πλήρωσα ακριβά, εξάλλου η γυναίκα δεν ήξερε τι αξίας πουλιά είχε στα χέρια της. Αφού πήρα τη κλώσσα και μεγάλωσε τα κοτοπουλάκια της μετά απο λίγο καιρό ξανα κλώσσησε. Εγώ φυσικά ξανα ζήτησα αυγά από αυτή τη γυναίκα για να τα βάλω να εκκολαφθούν. Μας είπε ότι θα αφήσει λίγα αυγά στην εκκλησία, που πήγαινε κάθε κυριακή. 

Πήγα και πήρα με μεγάλη αγωνία τα αυγά για να δω αν ήρθαν όλα καλά. Και ήταν όλα μεσαίου μεγέθους, λίγο μακρόστενα και ανοιχτόχρωμα τα περισσότερα. Ήταν τα χρυσά αυγά, από τα οποία θα έκανα άλλη μια σημαντική επέκταση στο κοτέτσι μου με αυθεντικές ντόπιες κότες. Τα πήρα γρήγορα τα έβαλα στην κλώσα μου που την είχα ήδη στρωμένη και άρχισε γρήγορα να τα ζεσταίνει. Σε 21 ημέρες έσκασαν όλα και τα χρώματα ήταν εντυπωσιακά και είχαν μικρά κατσουλάκια στο κεφαλάκι τους. Τα συναισθήματα δεν μπορώ να σας τα περιγράψω με λόγια...

Μετά από καιρό έμαθα τα δυσάρεστα ότι μπήκε κουνάβι στο κοτέτσι της και δεν άφησε τίποτα ζωντανό. Δε μπορούσε να φανταστέι πως έγινε αυτό μετά από τόσα χρόνια, όμως έτσι έχασε τη ντόπια φυλή της και από τότε δε την ξανά είδα. Την ιστορία σας την αναφέρω για να δείτε οτι υπάρχουν ακόμα ντόπιες κότες, και δεν χρειάζεται να τις πληρώσετε μια περιουσία. Απλώς να είστε προσεκτικοί και όταν περνάτε από κανένα χωριό να κοιτάτε και τις κοτούλες στα κοτέτσια. Και αν δείτε τίποτα "κοντόχοντρες" με μικρά τσουλουφάκια και όμορφα χρώματα τότε να είστε σίγουροι πως η τύχη σας έφεξε! Βρήκατε θηραυρό! 

Από προσωπική εμπειρία μπορώ να σας πω οτι οι ντόπιες κότες δεν είναι τόσο αυγοπαραγωγικές η κρεατοπαραγωγικές, όμως δε τις πιάνει τίποτα από ασθένειες, κοιμούνται επάνω στα δέντρα και δε καταλαβαίνουν τίποτα από βροχές η κρύο. Αλλά το καλύτερο είναι ότι κάθε άνοιξη γίνεται χαμός από κλώσσες και όλες θέλουν να γίνουν μανούλες! Απερίγραπτες σκηνές που όλοι αναπολούν!