Υπάρχει μία παλιά, δοκιμασμένη μέθοδος για να διαπιστώσουμε εάν είναι τα αυγά μας φρέσκα ή όχι. Τα βουτάμε σε κρύο και ελαφρά αλατισμένο νερό και παρακολουθούμε την συμπεριφορά τους. Ένα φρέσκο αυγό είναι βαρύ, χάρις στη περιεκτικότητά του σε νερό. Θα πάει, λοιπόν, και θα “βολευθεί”, σε οριζόντια στάση, στον πάτο του δοχείου. Χωρίς καμία καθυστέρηση και “σούξου-μούξου”. (Σχήμα 1)
Εάν αρχίσουν οι “αντιρρήσεις”, εάν αρχίσει να έχει ανασηκωμένη (λιγότερο ή περισσότερο) τη μύτη του (τον “πωπό” του, στη πραγματικότητα) προς τα πάνω και να επιχειρεί να κολυμπήσει αντί να μένει ακίνητο, ο αέρας το έχει προδώσει. Είναι λιγότερο φρέσκο (και όσο περισσότερο “αποσπάται” από τον πάνω και “σηκώνει μύτη”, τόσο λιγότερο φρέσκο είναι), και ο αέρας στο εσωτερικό του –που έχει πάρει τη θέση του νερού που ελαττώνεται– το ωθεί να παίρνει κατακόρυφη θέση ή/και να επιπλέει). (Σχ. 2 & Σχ. 3)
Ακόμη και έτσι, το αυγό αυτό μπορεί να φαγωθεί, με την προϋπόθεση ότι γνωρίζετε –και σας ικανοποιούν – οι συνθήκες διατήρησής του. Εάν πάλι, δούμε το αυγό να έρχεται όλο στην επιφάνεια και να επιπλέει, τότε όλο το περιεχόμενο νερό έχει χαθεί, και το έχει αντικαταστήσει αέρας (εάν αναρωτιέστε “που βρέθηκε πάλι αυτός”, θυμηθείτε ότι το τσόφλι είναι από πορώδες και διαπερατό υλικό). Ο αέρας, λοιπόν, αυτός το έχει κάνει σαν σαμπρέλα, και επιπλέει. (Σχήμα 4) Αυτό το αυγό δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου