Ζευγάρωμα κουνελιών: Μυστικά για να γεννοβολούν συνέχεια οι κουνέλες μας!

Τα κουνέλια είναι από τα πιο αποδοτικά ζώα της φάρμας, μεγαλώνουν γρήγορα και πολλαπλασιάζονται ταχύτατα, κάτι το οποίο δεν παρατηρείτε σε άλλα παραγωγικά ζώα. Φανταστείτε ότι μια κουνέλα μπορεί να γεννήσει και πάνω από 10 κουνελάκια, και αφού τα μεγαλώσει να ξανα ζευγαρώσει και να ξανά γεννήσει στο "καπάκι". Τα κουνέλια είναι ο ορισμός της γονιμότητας, θα έχετε ακούσει σίγουρα την παροιμία "γεννοβολούν σαν κουνέλια". Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε για το ζευγάρωμα των κουνελιών, αλλά και τα μυστικά που πρέπει να γνωρίζουμε για να έχουμε συνέχεια επιτυχημένες γέννες με πολλά κουνελάκια!


Πριν πάρουμε στα χέρια μας τα κουνέλια, πρέπει να επιλέξουμε τη σωστή ράτσα. Πλέον στην αγορά κυκλοφορούν πάρα πολλές αλλά οι ντόπιες είναι οι πιο ανθεκτικές σε ασθένειες, αν και παράγουν λιγότερο κρέας. Τα κουνέλια γενικά είναι πολύ ευαίσθητα ζώα. Αρρωσταίνουν πανεύκολα, οπότε δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό απο το να επιλέξουμε μια καλή ανθεκτική ντόπια ράτσα.

Ο χώρος που θα ζούν τα κουνέλια μας πρέπει να είναι σε κλούβες ευρύχωρες και υπερυψωμένες, να υπάρχει καλή φωτεινότητα, προστασία απο βροχές και κρύο, όχι νερά και υγρασία, και το πόσιμο νερό να είναι απο πιπίλες και όχι απο μπόλ. Αλλιώς πρέπει να καθαρίζετε καθημερινά.

Τα κουνέλια απο την στιγμή που θα τα πάρουμε χρειάζονται καλή διατροφική προετοιμασία για να ωριμάσουν σεξουαλικά και να είναι έτοιμα για ζευγάρωμα. Μια καλή πλήρης διατροφή για κουνέλια δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο σε ξηρά τροφή, όπως τριφύλλι, κουνελίνη κλπ, αλλά και χλωρή τροφή όπως χόρτα σε μικρές ποσότητες καθημερινά, για την χώνεψη, αλλά και λίγο καρπό μια φορά την ημέρα. Ποτέ δεν κάνουμε υπερβολές στα κουνέλια. Το πεπτικό τους μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα και να σκάσουν. Υπάρχουν αναφορές, όπου τα κουνέλια έφαγαν πολύ καλαμπόκι και έσκασαν, η έφαγαν πολλά χλωρά χόρτα, και τοξικά μάλιστα και απο τη διάρροια αρρώστησαν.

Πριν λίγες ημέρες ένας φίλος μου μου είπε μια πραγματικά συγκλονιστική ιστορία με τη γέννα μιας κουνέλας του. Ήταν μια καχεκτική, η οποία έδειχνε πολύ αδύναμη. Έτσι την έβγαλαν απο την κλούβα και την άφησαν έξω ελεύθερη. Έπειτα απο ένα μήνα η κουνέλα αυτή, απο την τόσο πλούσια διατροφή της, έκανε σάλτο 5 μέτρα, και το τρίχωμα της έλαμπε. Μόλις όμως ο φίλος μου είδε μέσα απο τα άχυρα να ξεφυτρώνουν 15 πανέμορφα και στρουμπουλά κουνελάκια, κατάλαβε τη σημασία της διατροφής στα κουνέλια. Πόσο σημαντικό είναι να τρώνε πολλά χόρτα και να ζούν ανέμελα! Όλα τα κουνελάκια αυτής της κουνέλας μεγάλωσαν απίστευτα γρήγορα και έτρεχαν πολύ πιο γρήγορα απο τα κλουβίσια.

Ας μην ξεφεύγουμε απο το θέμα μας όμως. Γενικά τα κουνέλια έρχονται σε οίστρο γρήγορα, πιο νωρίς απο τις κότες. Η θυληκή κουνέλα είναι έτοιμη για ζευγάρωμα σε περίπου 5 μήνες ενώ ο αρσενικός κούνελος μπορεί να αργήσει λίγο περισσότερο στους 6 μήνες. Φυσικά εξαρτάται απο τη διατροφή και μπορεί μια κουνέλα να είναι έτοιμη μετά απο 6 μήνες. Όταν πάντως είναι έτοιμη το βλέπουμε στη συμπεριφορά αλλάζει. Ο καλύτερος τρόπος είναι να κάνουμε το "test" να πετάξουμε την κουνέλα μέσα στο κούνελο, και αν δούμε αντίδραση. Ενας έμπειρος μπορεί να καταλάβει την ώριμη κουνέλα κοιτάζοντας αν το απόκρυφο σημείο έχει κοκκινήσει. Αν είναι κόκκινο η κουνέλα είναι έτοιμη να δεχτεί το κούνελο.

Πως καταλαβαίνουμε το επιτυχημένο ζευγάρωμα; Καθώς ο κούνελος μπάινει απο πάνω, και προσπαθεί να ζευγαρώσει, αν γονιμοποιήσει τη κουνέλα πέφτει ξερός κάτω. Αν δείτε τον αρσενικό να πέφτει κάτω σημαίνει ότι της τον σφύριξε! Και σε ένα μήνα θα δούμε τα κουνελάκια! Να ξέρετε ότι το πόσα κουνελάκια θα γεννηθούν εξαρτάται και απο την κουνέλα αλλά και απο τον κούνελο. Όσο μεγαλύτερη η ποικιλία της διατροφής οι συνθήκες στη κλούβα, τόσο περισσότερα κουνελάκια θα έχουμε.

Σε 20-25 μέρες μετά το ζευγάρωμα προσθέτουμε την φωλιά μέσα στη κλούβα, και βάζουμε άχυρο μέσα. Η κουνέλα απο την φύση της μαζεύει άχυρο στο στώμα της και το ανακατεύει με τρίχες που αφερεί απο την γούνα απο την κοιλιά της. Η φωλιά που φτιάχνει είναι πολύ απαλή και ζεστή, και προορίζεται για τα μικρά γυμνά κουνελάκια της. Συνήθως η κουνέλα γεννά απο 4-8 κουνελάκια αλλα μπορεί και πολύ περισσότερα.

Μόλις γεννησεί η κουνέλα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά να πιάσουμε τα κουνελάκια. Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα η κουνέλα να αναγνωρίσει την μυρωδιά των χεριών μας, και να σκοτώσει τα κουνελάκια. Αυτό το κάνει γιατί νομίζει ότι η ξένη μυρωδιά προορίζεται απο κάποιο άγριο ζώο. Και προκειμένου να φάει αυτό το μικρά τα τρώει αυτή. Ο λόγος που ελέγχουμε τη φωλιά με τα κουνελάκια είναι για να εντοπίσουμε τυχών πεθαμένα κουνελάκια. Οι κουνέλες αποβάλλουν συνήθως και νεκρά κουνελάκια ανάμεσα στα ζωντανά και πρέπει να τα διαχωρήσουμε.

Τα κουνελάκια πρέπει να είναι κολλημένα σβόλος όλα μαζί και να μην είναι διάσπαρτα μέσα στη φωλιά. Αν μια κουνέλα έχει πολλά κουνελάκια, μπορούμε να τις πάρουμε μερικά και να τα βάλουμε σε μια άλλη, αρκεί τα μικρά να έχουν ίδια ακριβώς ηλικία. Μια καλή κουνέλα, που τρέφεται σωστά, τώρα αλλά και τη προηγούμενη περίοδο, δηλαδή είναι παχουλή, μπορεί να θρέψει καλά όλα τα κουνελάκια της ακόμα και αν είναι πάνω απο 9. Ωστόσο επειδή υπάρχουν και κακές μάνες πρέπει να ελέγχουμε αν όλα τα κουνελάκια ταίζονται σωστά, και αν κάποιο αδυνατίζει να μην το αφήνουμε στην τύχη του. Τα κουνελάκια μπορούμε να τα ταίσουμε με γάλα που έχουμε στο σπίτι, και τα πιάνουμε μόνο αν ξέρουμε ότι η κουνέλα είναι δοκιμασμένη και δεν τρώει μικρά.

Συνήθως μια πρωτόγεννη και άπειρη κουνέλα, μπορεί να φάει τα μικρά της. Είναι πολύ καχύποπτη, και δεν ξέρει ακόμα το ένστικτο της. Αν δούμε φαγωμένα τα μικρά δεν πάει να πεί ότι θα το κάνει πάντα. Μπορεί να στρώσει μετά την δεύτερη γέννα.

Όταν μεγαλώσουν τα μικρά! Απο την στιγμή που θα φτάσουν ένα μηνών και λίγο παραπάνω τα κουνελάκια, είναι έτοιμα να απογαλακτιστούν και να τα βάλουμε σε άλλο κλουβί. Όσο πιο λίγα είναι τα κουνελάκια στη φωλιά τόσο πιο γρήγορα απογαλακτίζονται. Εμείς παίρνουμε όλα τα κουνελάκια και τα βάζουμε όλα μαζί στη κλούβα. Τα κουνελάκια μέχρι να φτάσουν πάνω απο 3-4 μήνες δεν τσακώνονται και μπορούν άνετα να συμβιώσουν. Μόλις όμως φτάσει ο οίστρος απομακρύνουμε άμεσα τα αρσενικά διότι μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα επιθετικά. Αν και κοινωνικά ζώα μπορούμε να έχουμε αίματα απο τσακωμούς.